غمی غمناک

شب سردی است و من افسرده
راه دوری است و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
 می کنم تنها از جاده عبور
 دور ماندند ز من آدمها
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غم ها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا به دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هر دم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چه قدر تاریک است
 خنده ای کو که به دل انگیزم ؟
قطره ای کو که به دریا ریزم ؟
صخره ای کو که بدان آویزم ؟
مثل این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
                               غم من لیک غمی غمناک است     ***سهراب سپهری
***



سهـــراب! در این شعرت از غم گفتی واز بی کسی بانگ برآوردی.ازتنهایی وتنها شدن قلم راندی.

 ازماتم و سیاهی شب ؛آن هم شبی سرد ، شب تاریک وسردی که سوز سرمایش مغز استخوان را می سوزاند که این نه از سرمای طبیعت بلکه از سرمای بی کسی ودرماندگی است .شبی که تاریکیش به وسعت تمامی غمهای نهفته در درون درحالی که درمیان جمعی اما تنهای تنها؛ در وادی غم این سرزمین بی انتها؛ خسته ونالان ؛حیران وسرگردان؛ قدم می گذاری. در این شب خنده ها هم رنگ غم گرفته اند هرچند که فقدان خنده ای غمناک بر دل سنگینی می کند .در این شب دریا از نمناکی چشمهای آسمان لذت می برد وامواج پر تلاطم و ویرانگر خویش را بر ساحل بی کسی وتنهایی ظالمانه می کوبد .درغمناکی غم این شب؛ تخته سنگ آویزۀ نجات نیست بلکه لبه های تیزش وصورت خشنش قایق امید را در اقیانوس بی کسی وتنهای می شکند ودر اقیانوس غم غرق می نماید. واین است شب تنهایی وبی کسی که سپیده و سحر ندارد .در این شب غم تنهایی غمی غمناک است اما سهراب آیا تو نیز به غم فراق یاری ویا دوست وبرادری گرفتارشدی که اشعارت گویای خاطر مکدرت است؟

سهراب!نعمت در دفتر خاطراتش بیشتر شعرهای شمارا نوشته لیکن در صفحۀ


دوم دفتر ش این شعررا با خط زیبایش نگاشته . چرا ازدیگر اشعارت که ازشقایق 


 وزندگی گفته ای ننوشته؟ یقیناغمی غمناک وپنهان داشته که اورا مجبور به کتابت 


این شعر در صفحات  اول نموده  راستیغمناک بودن غم نعمت از چه بود؟ غم فقدان 


پدر ومادر بود ویا غم غریبی وبی کسی؟تا چه حد بی  کسی؟ تا جایی که همراز 


وهمدمش  یک خودکار واین دفتر بودند؟

آن روز

آن روز؛که از چرخش نامتناهی زمین برگرد خویش رقم خورد؛در باور


خلایق  ویا حداقل بسیاری از مردم  منحوس است.وبرای من درحقیقت نه


نحس بلکه فراتر از آن بودکه با دوشنبه  رقم خورد.آن روز دانه های روان


عرق که از مکنوناتِ درونی ، پر التهاب نشأت گرفته بود وبرسیمایی رنج


آلود، لرزان وحیران سرازیر بودند ودر آن سوی نامرادیها محو می شدند.


آن روز ،حلقه ی زلفی پریشان که نه از عشوۀ یاربلکه از تلخی روزگار بر


جبینی نمناک از عرق سردِ دلی مملو از عقده های درهم تپیده وپیچیده ،بسان


شکوفه های به تاراج رفته ی گل ؛رقصی نا موزون می کردند.          


آن روز،در درون قفسه سینه ای  اندوهگین؛دردی سخت با بی رحمی تمام


چون خنجری زهرآگین وخون آلود  خیمه زده بود و فریادهای غربت     


ومظلومیت جوانی رنج کشیده را نادیده گرفت ومروارید قلبش را از درون


صدف آن قفسه تصاحب نمود وبر حیات کوتاهش چیره گردید.         


آن روز که دعاها ی ما برای التیام دلی خسته سودی نبخشید ورقعه هایمان


به خدا بی جواب ماند وناله های سرد ،در دلهای سخت تر از سنگ اثر


نکردودر میان ناباوری ها؛ روزگار تیغ تیزش را برقامت خمیدۀ ما آزمود.


آن روز که دنیا با تمام بزرگیش کوچک شد وابتدا وانتهایش در قفسه سینه


جوانی اندوهگین وغمناک ختم گردید  وآسمانش قامت نورسته وی را تکیه


گاه خویش قرار داد تا شاید بتواند  از هبوط باز ماند وچند صباحی بر عمر


خویش بیفزاید.                                                                       


آن روز که قطرات غلطان اشک چشم های منتظر بر در که حکایت از


غمهای درون وشکستگی برون می کردوآرام و آهسته بر سیمای منتظران


روان می شد وصواعد مبدل به صواعق گردیدند وبنیاد تمام آمال وآرزوها را


از بیخ برکندند که نه کندن بلکه سوزاندند ودعای صایمان وصایمات برد رگه


خالق کائنات مقبول نگردید.                                                          

animated gifs of rain- stormy night

ودریغ از آن روز که مکمل ومفسرتمامی ناملایمات ومنکسرات روزگار تلخ


من با تقدیری ناگوار بر ساحل اقیانوس حزن واندوه رقم خورد ودعای


سابحان بر درگاه  صاحبقران  وارد و واسط  و مقبول  نگردید.وشب پردۀ


سیاهش را بر چشمان گریان من کشید.                                            


                               هیهات از آن روز هیـهــات