یاد گل روی تو

گل خورشید که شکفت
یاد گل روى تو افتادم
در صبحى زیبا
به دشت تنهاییم لبخند زدى.
خون در رگهایم خشک بود و
لبانم ترک ترک
چشمانم بى سو بودند
و تنم اسکلتى غبار آ لود


از دور دست شعر
که طلوع کردى
بسان آ دم در آ غازین روز حیاتش
زندگی در رگ هایم
جریان یافت.
جهان را با تمام زیباییش سیر ندیده بودم
که غروب ناباور کوچ تو
تمام رنگ هاى مینیاتور خیالم را در هم ریخت
و من آ واره ى شهر آ روزها شدم
روزهاست منتظرم که دوباره در آ سمان شعرم طلوع کنى
تا غزلى تازه براى چشمانت بیافرینم

                                                                                                                                                                                                                                                               

نظرات 1 + ارسال نظر
مهتاب سه‌شنبه 3 آذر 1394 ساعت 01:14 ب.ظ http://nabzedaghaiegh.blogsky.com

تو شبیه پرستوها هستی
وقتی با کوچ بی هنگامی بهار را به خانه ام می آوری
وقتی با کوچ بی هنگامی بهار را از خانه ام می بری
بخوان
با هر هجایی که عاشقانه تر است
آهنگین تر است
و واجهای صمیمی تری دارد
بخوان
حتی اگر شده اندازه ی پنجره ای
که بیش از حوصله ی بهار بسته مانده است
آنقدر بسته مانده است
که نامش را گذاشته اند دیوار ..
{ لیلا کردبچه }
سلام و روزتون بخیر..
خدا رحمتش کنه و مزارش برای
همیشه نورانی نورانی باشد انشا الله..

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد