باز هم بیست سوم مرداد از راه رسید؛همان روز شومی که حادثه ی تلخ جدایی تورا
و درام آه واشک مرا رقم زد؛ آن غروب غم انگیزی که فریاد های تلخ من از کهکشان
گذشت وبا بی رحمی تمام مرثیه تلخ رفتنت را سرود،تا غمهای مرا به درد ودردهایم را
به بغض وبغضهایم را به اشک تبدیل نمود.
برادرم امسال سومین سالی است که با غم نبودنت روزگار را بسر می برم .
در نبود تو روزهایم همه شب وشبهایم سرد وتاریک است. در نبود تو
ستاره ها همه بی نور و بی رنگند،گلها همه زردند؛تما می صداها، صدای
بغض و اندوه اند ؛و باد انگار چون من بغضی سنگین در گلو دارد ومن پر از
سکوت سرد غم جانفرسای هجران توأم.
ازچشم توتاقلب من راهی نیست
بی چشم توجزحسرت وآهی نیست
بالطف تو ای ماه پُر از سنبل
ظلمت مرا شوق پگاهی نیست
برطالب ِ دلداده ی رخسارت
جزعشق ونظرهیچ گناهی نیست
درزلف غزل،عشق توآویختی
بی توغزل درخور نگاهی نیست
فیروزه ی مرموز ِ تماشایی
بی لمعه ی عشقت پرکاهی نیست
ازطلعت ِ اشراق گذشتی ماه
تادیدکه چون رخ تو ماهی نیست
ازتیر نگاهت دل ِ همه مجروح
بهتر زغمت هیچ پناهی نیست
پر از سنبل